اشکان عمادی نیا-دکتری تغذیه طیور
مدیریت مناسب در ۴۸ تا ۷۲ ساعت اول پرورش جوجه گوشتی یک ابزار ضروری برای رسیدن به حداکثر توان ایمنی، عملکرد و زنده مانی پرنده است. حتی اگر جوجه ها برای مدت زمان کوتاهی با سرما یا گرمای بیش از حد مواجه شوند، توسعه سیستم ایمنی و دستگاه گوارش آن ها تحت تاثیر منفی قرار می گیرد و در نتیجه بازده غذایی و رشد آن ها کاهش و میزان درگیری و مرگ و میر آن ها افزایش می یابد.
با استفاده از دماسنج های مدرن که دمای بدن انسان را از طریق گوش نشان می دهد دمای ایده آل بدن جوجه از طریق اندازه گیری از راه مقعد یا ناف آن ها ۵/۴۰ سانتیگراد به دست آمده است. یکی از عوامل تاثیرگذار بر دمای بدن جوجه میزان رطوبت نسبی در سالن پرورش است. زمانی که میزان رطوبت زیاد است جوجه ها سریع گرم می شوند و زمانی که هوا خشک باشد جوجه ها سریع دمای بدن خود را از دست می دهند. از این رو بهتر است رطوبت نسبی در دامنه ۶۰ تا ۷۵% باشد و جریان هوا باید به گونه ای تنظیم شود که چرخش هوا بدون ایجاد باد در سالن باشد که هوای سالن سرد نشود
زمانی که جوجه وارد سالن می شود دمای بستر باید ۳۱ تا ۳۲ درجه سانتیگراد باشد، همچنین در یکی دو روز اول پرورش دمای بستر عامل مهمی در رفاه جوجه محسوب می شود. با افزایش سن پرنده توانایی آن برای تنظیم دمای بدن افزایش می یابد و نیاز کمتری به گرم کردن محیط دارد. پرورش دهندگان می توانند به تدریج دمای بستر را روزانه ۵/۰ درجه سانتیگراد کاهش دهند تا این که در سن ۲۱ روزگی به ۲۱ تا ۲۳ درجه سانتیگراد برسد.
تحقیقات نشان داده است که استرس سرمایی یا گرمایی حتی برای یک ساعت نرخ رشد پرندگان را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد که در طول دوره پرورش نیز جبران نخواهد شد. حتی نوسانات کمی در دمای ایده آل پرنده منجر به استرس و کاهش مصرف خوراک می شود.
تغییرات دمایی گفته شده باعث می شود که انرژی به دست آمده از خوراک به جای این که برای افزایش رشد پرنده مصرف شود، صرف گرم یا سرد کردن پرنده می شود و هرگونه کاهش رشد در هفته اول پرورش می تواند عملکرد کل دوره پرورش را تحت تاثیر قرار دهد.
