معرفی بیماری طاعون نشخوار کنندگان کوچک یا PPR
Peste des petits ruminants (PPR)یک بیماری ویروسی بسیار مسری و عفونی در نشخوارکنندگان کوچک اهلی و وحشی است. اولین بار در سال ۱۹۴۲ در ساحل عاج در آفریقای غربی این بیماری گزارش شد. به تدریج چندین مورد بیمارکه از نظر بالینی مشابه بودند در مناطقی ازغرب آفریقا نیز مشاهده گردید که ظاهرا علت مشترکی داشتند که ظاهرا همان ویروسی بود که امروزه به آن peste des petits(PPR) یا طاعون نشخوارکنندگان کوچک می گویند. محققان به زودی وجود این بیماری را درکشورهای نیجریه، سنگال و غنا تأیید کردند. سالها تصور می‌شد که این بیماری محدود به آن قسمت از قاره آفریقا می باشد تا اینکه بیماری درکشور سودان ودر بزها نیز مشاهده شدو در ابتدا در سال ۱۹۷۲ به عنوان بیماری طاعون گاوی تشخیص داده شده بود ولی در نهایت رسما بیماری PPRتأیید شد.
میزان وافعی وقوع این بیماری در سال های اخیر به خوبی آشکار شده است و هنوز در حال آشکار شدن است. بسیاری از مواردی با علایم مشابه که در میان نشخوارکنندگان کوچک در هند به وقوع می پیوست تا سالها بعنوان طاعون گاوی داده تشخیص داده می شدند، امروزه ظهور ویروس PPRرادر سایر بخش‌های غرب و جنوب آسیا نیز دیده می شود،
PPRبه خودی خود یک بیماری مهم است، اما به دلیل شباهت ظاهری آن به طاعون گاوی ممکن است مشکلاتی رادرتشخیص ایجاد کند چون علائم بالینی PPRبسیار شبیه به طاعون گاوی است .
PPRیک بیماری شدید و سریع در نشخوارکنندگان کوچک اهلی است. با شروع ناگهانی افسردگی، تب، ترشحات از چشم و بینی، زخم در دهان، اختلال در تنفس و سرفه، اسهال بدبو و مرگ مشخص می شود.
تصویر شماره ۱ :علایم بالینی بیماری طاعون نشخوارکنندگان (PPR)
ویروسی که باعث PPRمی شود، ویروس طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPRV)، متعلق به گروه موربیلی ویروس ها از خانواده ویروس های پارامیکسوویروس است. ارتباط نزدیکی با ویروس طاعون گاو و گاومیش، ویروس سرخک انسان، ویروس دیستمپر سگ ها و برخی از گوشتخواران وحشی و موربیلی ویروس های پستانداران آبزی دارد .
بررسی واکسن طاعون نشخوار کنندگان کوچک موسسه رازی (زنده لیوفیلیزه)
تصویر شماره ۲ : واکسن طاعون نشخوارکنندگان کوچک رازی
توضیح : فقط برای مصرف دامپزشکی ساخته شده است .
ترکیب واکسن PPR:
- هر دز واکسن حاوی حداقل۵۰ ۱۰۲/۵ CCIDویروس تخفیف حدت یافته طاعون نشخوار کنندگان کوچک PPR Nigeria 75/1(Cirad-emvt Strain) می باشد.
- این واکسن طبق استاندارد های واکسن سازی سازمان OIEساخته و کنترل شده است.
موارد مصرف:
- ایجاد ایمنی در برابر طاعون نشخوار کنندکان کوچک در گوسفند و بز.اگر این واکسن به طور صحیح مصرف شود حداقل برای مدت یک سال ایمنی پایدار در برابر طاعون نشخوار کنندگان کوچک ایجاد می کند.
دز و نحوه مصرف:
تجویز با دستور سازمان دامپزشکی و طبق دستور العمل زیر انجام می گیرد:
- واکسن لیوفیلیزه را در ۱۰۰ mlسرم فیزیولوژی سرد حل نموده و قبل از مصرف به خوبی تکان دهید.
- به هر راس دام مقدار ۱ cc زیر جلدی در ناحیه خلفی بغل تزریق نمایید.
توصیه های لازم در زمان مایه کوبی:
- واکسن بعد از سه ماهگی تجویز شود.
- در گله هایی که ایمنی مادری وجود داشته باشد تزریق دوم بعد از شش ماهگی ضروری است.
- برای افزایش پوشش واکسیناسیون، واکسن یادآور سالیانه توصیه می گردد.
- قبل از مایه کوبی از سلامت دام اطمینان حاصل شود.
موارد منع مصرف:
- تجویز واکسن در ماه آخر آبستنی توصیه نمی شود.
احتیاطات لازم:
- مایع حلال در زمان مصرف باید ۲ تا ۸ درجه سانتی گراد باشد. حل کردن واکسن در حلال گرم مقدار زیادی ویروس را از بین می برد و ایمنی لازم را ایجاد نمی کند. واکسن حل شده را باید به فاصله یک ساعت به مصرف رسانید.
- در آماده سازی و تجویز واکسن موارد آسپتیک را کاملا رعایت نمایید.
- سرنگ و سوزن های تزریقی غیر استریل را اتوکلاو نموده و یا حداقل به مدت ۴۵ دقیقه در اب بجوشانید.جهت ضدعفونی و تمیز کردن سرنگ از الکل و یا فرمل و سایر مواد گندزدا جدا خودداری نمایید.
- پس از واکسیناسیون واکسن حل شده باقی مانده را به همراه شیشه واکسن حذف نمایید.
- شیشه های واکسن را قبل از حذف اتوکلاو و یا در آب بجوشانید.
عوارض جانبی:
- پس از تزریق صحیح واکسن هیچ گونه واکنش موضعی یا عمومی در دام دیده نشده است.
- اگر چه در دام های زیر شش ماهگی امکان بروز تب خفیف وجود دارد که زودگذر و طبیعی می باشد.
شرایط نگهداری:
- واکسن لیوفیلیزه در ۲۰- درجه سانتی گراد و دور از نور نگهداری شود.
بسته بندی:
- این واکسن به صورت لیوفیلیزه در ویال های ۱۰۰ دزی و در بسته های ۲۴۰ ویالی به همراه ۲۴۰ شیشه محتوی ۱۰۰ میلی لیتر سرم فیزیولوزی استریل عرضه می گردد .
منبع : سایت موسسه تحقیق و سرم سازی رازی – ایران
